poniedziałek, 29 listopada 2010

Pierwszy adwent


Pierwsze pierniki i wspolny spacer mamy juz za soba...
Weekend sympatyczny i pogodny
Nareszcie przestal padac snieg
wiatr poszedl na spoczynek
i pokazalo sie nawet slonce...






Na miescie wlasnie w ten dzien zawsze sa organizowane atrakcje w centrum. Mozna zobaczyc Mikolaje, zjesc serduszkowe pierniki lub dostac cukierki... tak zawsze bylo przez wiele, wiele lat ale ostatnio z roku na rok bylo coraz gorzej, widac bylo konkretne zmiany a w tym roku byly one bardzo widoczne... Dzieci nie dostaly ani jednego piernika, ani cukierka i nie bylo ani jednej karuzeli...
Wszystko co bylo trzeba bylo kupic bo kazdy Mikolaj we wszystkim widzial interes... zabraklo wiec sympatycznych i bezinteresownych Mikolaji, ktorzy zawsze co roku czestowali dzieci piernikami z koszyczka i cukierkami...

Bylo mi nawet troche smutno i tak sobie myslalam, gdzie sie podzial tak bardzo przez wszystkich lubiany i znany Bullerbynowski swiat,
czyzby istnial juz tylko w ksiazkach...?

Wracajac wiec po mroznym spacerze czekaly na nas w domu pierniki, dla doroslych grzane wino z migdalami, rodzynkami, rozpalony ogien w kominku oraz pierwsze palace sie lampki w oknach...






I jeszcze byly urodziny kolegi syna z wielka zgroza i strachem w tle... :-)




Wczoraj jego szalenstwa z dziecmi, zabawy a dzisiaj lozko z miska obok...
polknelismy bialy pieprz ale nie wiem czy aby nie zbyt pozno... M


czwartek, 25 listopada 2010

Niemozliwosciowe...


Przeczytalam u Maggie, ze wlasnie dzisiaj obchodzimy Dzien Misia. Ten wpis mialam pisac duzo wczesniej ale wciaz mi nie pasowal i nie bylo ku temu okazji ... Pomyslalam wiec, ze dzisiaj kilka cieplych slow kochanego misia beda pasowaly... Na smutne dni, na mroz za oknem, na szarosc nieba, brak slonca i silny wiatr co to wieje i wieje bez konca...


W wielu moich pamietnikach wiele razy znajdowaly sie te same cytaty, teksty przepisywane ze starych kartek na nowe. Sa mi bardzo bliskie a wiele z nich dlugo byly i nadal sa moja prosta dziewczeca zyciowa filozofia...

... niby takie proste a ile w nich madrosci i cudownej prostoty... sami posluchajcie ...

Prosiaczek wspial sie na paluszkach i szepnal
- Puchatku
- Co prosiaczku
- Nic- rzekl Prosiaczek biorac puchatka za lapke
- Chcialem sie tylko upewnic, czy jestes... piekne...!

- Puchatku musze Ci cos powiedziec
- Czy to cos milego?
- Niestety nie...
- To nie mow teraz
- A kiedy
- Najlepiej... nigdy...!

i ten tez, absolutnie wspanialy...

Takich dwoch jak nas trzech to nie ma ani jednego... :-) po prostu uwielbiam...!!!!!

i ... niemozliwosciowe ... slodkie, urocze, pelne ciepla...

i jeszcze te bardzo mi bliskie...
jako mala dziewczynka myslam, ze w zyciu tak wlasnie jest, ze nic wiecej nam do szczescia nie trzeba... ot, prosta filozofia...

-Puchatku- rzekł Krzyś poważnie- jeśli ja... jeśli ja już nie będę... - tu urwał i zaczął znowu- ty zrozumiesz, prawda?
-Co zrozumiem?
-Ach nic!- zaśmiał się Krzyś i zerwał na nogi.
-Chodźmy!
-Dokąd?- spytał Puchatek.
-Wszystko jedno dokąd...- rzekł Krzyś.

I poszli trzymając się za ręce... Mały chłopczyk i jego Miś...

- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść- spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę- Co wtedy?- Nic wielkiego- zapewnił go Puchatek. Posiedzę tu sobie i na ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha,to ten ktoś nigdy nie znika, tylko siedzi gdzieś i czeka na ciebie ...



I tego Wam wlasnie zycze...
niech piekny dzieciecy swiat nie bedzie tak kruchy i ulotny jak banka mydlana...
niech pozostanie z nami i w nas jak najdluzej...

i pamietajcie jeszcze, ze myslenie boli ale mozna sie przyzwyczaic... :-) Mamsan


niedziela, 21 listopada 2010

Jesienne spacery i jego dobra...


Za oknem zima, cichutko pruszy snieg a u mnie piekna zlocista jesien...




Jesienne spacery, takie cieple, zlociste, pelne lisci... dzieci takich lisci uzbieraly w tym roku bardzo duzo, czesto ze spacerow wracalismy z wielkimi bukietamy kolorowych lisci, pachnacych jesienia i wilgotnym deszczem...

Brudne raczki i slodkie oczka mowily...
dla Ciebie mamo...




My korzystajac z jesiennych spacerow z siateczka w reku zbieralismy owoce dzikiej rozy i glog...




... zapomniane lesne cuda...
wspaniale w smaku
takie wlasnej roboty
zebrane i oczyszczone
gotowane z sercem i podawane z wielka przyjemnoscia...

Zupe z owocow dzikiej rozy bardzo lubimy, nasze dzieci tez, szczegolnie ta podawana z lodami, pycha...! czy Wy tez kiedys robiliscie...?

Naprawde warto sprobowac, serdecznie zachecam...
kiedys musi byc ten pierwszy raz... :-)




Pozdrawiam cieplutko i zycze milego wieczoru ☀ Mamsan


wtorek, 16 listopada 2010

Snow, snow, snow


Zaskoczyl nas z samego rana...




Zima przyszla wieczorem kiedy dzieci juz spaly, przykryla biela wszystkie brudne szarosci
gdzie nie spojrzalam widzialam krysztalowe drobiny, w slonecznym blasku wygladaly bardzo pieknie...

Nie wiem jak u Was ale tutaj na pewno mamy pierwszy dzien zimy...!!!





Pozdrawiam cieplutko ♡ Mamsan


sobota, 13 listopada 2010

Zimowe rozmyslania...


... zimowo jesienna pora ...




Zimowa jesien dlugo byla piekna i zlocista do czasu kiedy sciezki w niej wilgotne, opustoszale lodowate alejki wypelnione chlodem i coraz dluzsze ciemnosci...

Jak slimaki pochowani w swych cieplych katach czekamy na kolejny sloneczny dzien... ja rowniez w domowym ciepelku zbieram pogubione mysli... rozplynely sie w kalurzach i w deszczowej melancholi, tesknota sie wdarla i potrzeba bliskosci... takie tam chwilowe zimowo jesienne nastroje...

I gwiazdy ktore wciaz gdzies wedruja i godziny ktore wciaz gdzies mijaja i osoby ktore z moim blogiem nic wspolnego nie maja... I tyle albo az tyle, pisac wiecej nie bede...

A na koniec zagadka... nie wiem na ile sa takie zagadki znane w Polsce ale tutaj ostatnio zrobily sie bardzo popularne... a wiec...

That's the question

Co to jest za rzecz...
Wchodzisz w nia jedna dziura a wychodzisz trzema...?



Milego spokojnego weekendu i duzo slonca ☀ Mamsan


środa, 10 listopada 2010

A Hollywood tribute


... Wczoraj mialam wyjatkowo udany dzien ...



Bylam na koncercie, spiewali najlepsze amerykanskie perelki, wykonywali je znani tutaj artysci Karl Dyall, Hanna Lindblad, Rennie Mirro i Sharon Dyall
Przedstawienie bylo wspaniale, ogladalam i chlonelam wszystko jak gabka, cala dusza i sercem, spijalam kazda muzyczna nute i kazdy otaczajacy mnie dzwiek...

Z wrazenia mialam dreszcze, od czasu do czasu lzy w oczach i ten ucisk gdzies w srodku nie do opisania
tyle wrazen...
tyle emocji i jaka energia...

byly tance
stepowanie
skecze
przepiekne stare piosenki i wspomnienia wielkich amerykanskich gwiazd... bardzo lubie...

Fred Astaire - Singin' in the rain
Marylin Monroe - My hart belongs to daddy
cudowny Gene Kelly oraz wspaniala Judy Garland w filmie Czarnoksieznik z Oz z piosenka - Over the rainbow...
i jeszcze Nicholas brothers i wspanialy pokaz Gwen Verdon z muzykalu Damn yankees. Hanna Lindblad miala zaspiewac Whatever Lola wants, Lola gets i do tego repertuaru wybrala starszego pana z publiki, pan na poczatku bardzo zawstydzony tak sie z czasem rozkrecil, ze wcale nie mial ochoty na opuszczenie sceny... kto wie moze taki taniec wykonala dla niego kobieta dopiero pierwszy raz w jego zyciu... :-) och bylo na co popatrzec...




I jeszcze na koniec po raz kolejny nie Fred Astaire ale Gene Kelly w piosence Singing in the rain...
jako mala dziewczynka przetanczylam ta piosenke przed lustrem tysiace razy, w dlugiej sukni, w kapeluszu, w roznych kreacjach, z mikrofonem w dloni spiewalam udajac wielka gwiazde ekranu ktora niestety nigdy nie zostalam... :-) wielka szkoda...




Pozdrawiam cieplo, tanecznie i jakze pieknie... Mamsan


niedziela, 7 listopada 2010

Nie bylo nas...



...spragnieni kolejnego spotkania spakowalismy sie i pojechalismy do naszych przyjaciol...




Mile spotkanie, wspolne zabawy dzieci i nasze wielogodzinne rozmowy
o zyciu
o dzieciach
o smutkach
o marzeniach
o przyjemnosciach...

i jedzenie pyszne, kurczak pieczony z warzywami, zapiekane kartofle, czerwone wino...

i jesien nadal sloneczna, pogodna i pelna lisci...
i spacer wspolny z dziecmi po cukierki bo inaczej nie chcialy... :-)
i jeszcze swieze ciasteczka do kawy ktore po takim spacerze smakuja najlepiej...



I obiado-kolacja i wieczorowe muzykowanie razem z dziecmi
na rozne instrumenty
byla gitara, piano, beben i marakasy
i kazdy gral jak chcial, dzieci zadowolone, rozesmiane, wesole... coz za muzyka... :-)

Ach, bardzo lubie takie wspolne muzykowanie i wielka szkoda bo do tworczej calosci tylko dobrego wokalu nam brakowalo... :-)

I czas szybko minal, niestety
bo wszystko co dobre kiedys sie konczy
i trzeba bylo wracac...




I jeszcze na koniec kilka slow bo w Sztokholmie odbywa sie obecnie wystawa znanego tutaj fotografa. Peter Ten Hoopen pochodzi z Holandi ale od kilku lat mieszka w Szwecji. Ta wystawa pokazuje Sztokholm ale na swoim koncie ma wiele innych wspanialych prac z roznych zakatkow swiata. Oto kilka jego zdjec...






A tutaj mozecie zobaczyc te z obecnej wystawy...
Pozdrawiam ☀ Mamsan



poniedziałek, 1 listopada 2010

Dynia


... Zrobiona i zjedzona ...




No wlasnie, taka dynia wymaga troche pracy... delikatnie trzeba ja przygotowac, oczyscic i zeby przypadkiem nie uszkodzic bo dzieciom najbardziej potrzebna byla taka wlasnie pusta do wieczorowej zabawy... Dzieci z takiej dyni mialy najwiecej radosci, szczegolnie kiedy w ogrodzie wieczorowa pora swiecila oczami i straszyla groznym zachecajacym usmiechem... :-)

Przed snem wybralismy sie na spacer, byl cieply, prawdziwie jesienny wieczor z wieloma dyniami w wielu ogrodach... Dzieci biegaly, straszyly, smialy sie a ja...

ja zadumana zachwycalam sie blaskiem gwiazd na niebie...
to kolejny dzien spedzony daleko od rodziny i kolejne Swieto na ktorym mnie razem z nimi nie bedzie...

Na piecu postawilam kilka palacych sie swieczek...w Szwecji znicze zapalane beda dla bliskich dopero w ten weekend, w sobote...



A na koniec ze smacznym akcentem kilka slow na temat zupy... Udala sie choc szczerze mowiac nie bardzo wiem jak powinna smakowac prawdziwa zupa z dyni...? przez dzieci zostala wybrana co okazalo sie malo istotne i bez znaczenia bo nawet nie chcialy jej potem posmakowac... :-)

Zrobilam z cebulka
z bekonem
z czosnkiem
gotowana na mleku
z dodatkiem sera z plesnia i oregano... dobra, nam samkowala i na pewno byla bardziej orginalna w smaku niz wszystkie inne do tej pory znane nam zupy... :-)

czy zrobie w przyszlym roku kolejna... mysle, ze tak ale wtedy bedzie to zupa z przepisu Delie... :-)

Milego spokojnego wieczoru zycze ♡ Mamsan


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...